Η σύγχρονη αντίληψη για τον ρόλο του σχολείου προάγει όχι μόνο τη μάθηση, αλλά και την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη και προσαρμογή των παιδιών. Επίσης , επισημάνει την ανάγκη εμπλοκής των γονέων και της κοινότητας προκειμένου να επιτευχθούν τα μέγιστα σχολικά και μετέπειτα κοινωνικά οφέλη για τους μαθητές. Διακρίνουμε λοιπόν, μια νέα προοπτική στο πάγιο αίτημα για ποιοτική εκπαίδευση και ψυχοκοινωνική στήριξη των παιδιών στο σχολικό περιβάλλον , η οποία θα ολοκληρώνεται με τη συμμετοχή όλων των συστημάτων ( Χατζηχρήστου, 2004),σύμφωνα και με το οικοσυστημικό μοντέλο εκπαίδευσης που προτείνεται και στα Νέα Αναλυτικά Προγράμματα.
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για τα ζητήματα που αφορούν τη συνεργασία σχολείου-οικογένειας, το οποίο εκφράζεται μέσα από τη διεξαγωγή ερευνών που προτείνουν ανανεωμένα θεωρητικά μοντέλα συνεργασίας. Η συνεκπαίδευση αποτελεί ένα αναδυόμενο διεπιστημονικό ερευνητικό πεδίο που προτείνει ένα νέο λειτουργικό μοντέλο εκπαίδευσης, το οποίο ενδιαφέρεται για την απόκτηση κοινών εκπαιδευτικών εμπειριών μαθητών και γονέων. (Μυλωνάκου-Κεκέ ,2009).«Ο κοινωνικοπαιδαγωγικός προσανατολισμός προσφέρει έναν ιδιαίτερο θεωρητικό και μεθοδολογικό τρόπο σκέψης και σε πρακτικό επίπεδο ένα σύνολο οργανωμένων παιδαγωγικών δράσεων, που επιδιώκουν να επηρεάσουν και να αλλάξουν τους κοινωνικούς και εκπαιδευτικούς μηχανισμούς, αναλαμβάνοντας έναν ρόλο προληπτικό και παρεμβατικό στην αντιμετώπιση και καταπολέμηση πολλών προβλημάτων στην καθημερινή ζωή της σχολικής κοινότητας. Ο κοινωνικοπαιδαγωγικός προσανατολισμός συνδέεται με τη ‘μετατόπιση’ της επικοινωνίας του σχολείου, της οικογένειας και της κοινότητας και τη μετεξέλιξή της σε συνεργατικό δίκτυο (Μυλωνάκου – Κεκέ, 2013α)». Η πρωτοβουλία για τη συνεργασία σχολείου, οικογένειας και κοινότητας ανήκει κυρίως στο σχολείο, το οποίο μπορεί να δημιουργήσει σημαντικές ευκαιρίες και να τις υποστηρίξει συστηματικά και μεθοδικά στο πλαίσιο του κοινωνικοπαιδαγωγικού του προσανατολισμού και ρόλου. Η κουλτούρα του σχολείου για τις σχέσεις του με τις οικογένειες των μαθητών και την ευρύτερη κοινότητα καθορίζουν το είδος, τη δυναμική, την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα αυτών των σχέσεων. Σκοπός μας είναι: σε αυτό το συνεργατικό δίκτυο που επιδιώκουμε να δημιουργήσουμε, οι συμμετέχοντες (ενήλικοι και παιδιά) συνεχώς να επεκτείνουν τις δυνατότητές τους μέσα από κοινά ερεθίσματα, να αλληλοεπιδρούν, να συνεργάζονται. To μοντέλο της Συνεκπαίδευσης [Syneducation] για μαθητές, μέλη της οικογένειας, εκπαιδευτικούς και εκπροσώπους της κοινότητας θεωρείται ως η πλέον ολοκληρωμένη και αποτελεσματική μορφή συνέργειας μεταξύ σχολείου, οικογένειας και κοινότητας με απώτερω στόχο την καλλιέργεια πολιτών με ενεργή δράση. (Μυλωνάκου & Κεκές, 2011· Mylonakou – Keke, 2015b).
Με βάση αυτό το μοντέλο συνεκπαίδευσης της Μυλωνάκου-Κεκέ σχεδιάσαμε μηνιαίες συναντήσεις παιδιών, γονέων, φορέων της Κοινότητας και προσώπων της Κοινότητας για την εθελοντική συμμετοχή τους σε κοινές εκπαιδευτικές βιωματικές δράσεις.
Οι παρακάτω δράσεις αποτελούν μέρος του ατομικού διδακτικού σεναρίου με θέμα: ¨Χρωματιστές Σκιές¨, στο πλαίσιο της εφαρμογής των Νέων Αναλυτικών Προγραμμάτων Σπουδών. Το γενικό διδακτικό σενάριο έχει τον τίτλο ¨1,2,3 Άναψε Φως¨. Συνοπτικά αναφέρονται οι φάσεις του Σεναρίου:
Α’ ΦΑΣΗ-ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗ
Δραστηριότητα 1:
Προβολή βίντεο θέατρου στη σκιά για ενεργοποίηση ενδιαφέροντος
Β΄ ΦΑΣΗ-ΕΠΙΣΚΟΠΗΣΗ
Δραστηριότητα 1: α) τεχνητές πηγές φωτός και φωτεινές δέσμες. Εδώ συζητήθηκαν ζητήματα, όπως: πώς παράγει φως ένα κερί; Τι είναι η φλόγα/φωτιά; Πώς παράγει φως ένας ηλεκτρικός φακός;
Δραστηριότητα 2:μια ηλιόλουστη μέρα στην αυλή παρατηρούμε τις σκιές και ζωγραφίζουμε τις σκιές, πειραματισμοί με φυσικό φως
Γ΄ ΦΑΣΗ-ΕΠΕΞΗΓΗΣΗ
Δραστηριότητα 1:Διαφανή, ημιδιαφανή και αδιαφανή υλικά Ας γίνουμε μικροί επιστήμονες κάνοντας ένα πείραμα! Ερωτήσεις: «Πιστεύεται κάνουν όλα τα υλικά σκιές;» «Ποια υλικά κάνουν ή δεν κάνουν (αναλόγως των απαντήσεων) σκιές;» Εδώ θα τους εξηγήσω τι πείραμα θα κάνουμε, δηλαδή ότι θα σημειώνουμε αν το υλικό που χρησιμοποιούμαι αφήνει το περισσότερο φως να περάσει από μέσα του, λίγο φως ή καθόλου φως, έτσι ώστε να μπούμε στην διαδικασία πρόβλεψης. «Τι θα συμβεί εάν βάλω το αλουμινόχαρτο, το χαρτί κουζίνας κλπ. μπροστά στο φως του φακού;» Πρόβλεψη μέσω πίνακα καταγραφής
Δραστηριότητα 2:Πειραματιζόμαστε με το φακό και τα αντικείμενα
Δραστηριότητα 3:.Shadow theater
Δραστηριότητα 4: Θέατρο της σιλουέτας- Έκφραση με το σώμα , Συναισθήματα με το Σώμα χωρίς λεκτική επικοινωνία στη σκιά ,πως φοβάμαι,πως χαίρομαι ,πως κλαίω, πως είναι το σώμα μου όταν συμβαίνουν όλα αυτά που νιώθω
Δ΄ ΦΑΣΗ-ΕΜΠΛΟΥΤΙΣΜΟΣ
Δραστηριότητα 1: Αυτοσχεδιασμοί , δραματοποιήσεις
Δραστηριότητα 2: Χρωματιστές Σκιές
Ε΄ ΦΑΣΗ-ΕΚΤΙΜΗΣΗ
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ 1; Χριστουγεννιάτικο δρώμενο, στην γιορτή των Χριστουγέννων ενσωματώνουμε ένα κομμάτι του θεάτρου της σιλουέτας και των αντικειμένων στα οποία εντρυφήσαμε κατά τις προηγούμενες δράσεις και μαθαίνουμε να εκφραζόμαστε με εναλλακτικό καλλιτεχνικό τρόπο.
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ 2: Τα παιδιά στο τέλος ζωγραφίζουν στιγμιότυπα της γιορτής και ουσιαστικά αναπαριστούν τις σκιές τους στο πανί σε σχέση με την φωτιστική πηγή. Γραφικές αναπαραστάσεις, εικαστική εγκατάσταση.
ΕΠΕΚΤΆΣΕΙΣ: Επαφή με Ποιητικό Λόγο- Λέξεις στο σκοτάδι και το φως ,στο φεγγάρι και τον ήλιο , στο θεματικό πεδίο της γλώσσας και επικοινωνίας. Θα ασχοληθούμε με τα ποιήματα ¨Το μικρό παιδί μου ¨ Κ.Δημουλά και απόσπασμα από το ¨Όνειρο Καλοκαιρινού Μεσημεριού¨
Επαφή με τις Τέχνες- Ανάλυση ¨Έναστρης νύχτας” Β.Β.Γκογκ
Τα μέσα σχεδίασης οπτικής επικοινωνίας μέσω κινούμενων εικόνων αποτελούν ένα χρήσιμο και επικαιροποιημένο εργαλείο στην ανάπτυξη των αισθητηριακών και κινητικών δεξιοτήτων των παιδιών της προσχολικής ηλικίας. Επιπλέον ,ενισχύουν την ανάπτυξη της επικοινωνίας μέσω της καλλιέργειας του προφορικού λόγου και την ανάπτυξης προφορικών ιστοριών αλλά και μέσω της συνεργασίας των μικρών ομάδων για την ολοκλήρωση ενός κοινού έργου.
Τα παιδιά δημιούργησαν μια πρωτότυπη ιστορία και τη ζωγράφισαν. Στη συνέχεια έφτιαξαν τα σκηνικά και τους πρωταγωνιστές. Χώρισαν την ιστορία σε σκηνές, έβγαλαν αμέτρητες φωτογραφίες και γνώρισαν την εφαρμογή film animaker.
Στο τέλος, είδαν όλοι μαζί τη δημιουργία τους και συζήτησαν στην ολομέλεια καταλήγοντας στο συμπέρασμα: πως χρειάστηκε πολύς κόπος και συνεργασία.
Η δραματική τέχνη ως μέσο διδασκαλίας των φυσικών επιστημών στο νηπιαγωγείο.
Μέσω του ομίλου “Λόγου και Τεχνης” που οργανώνουμε στο Νηπιαγωγείο του Πειραματικού Σχολείου του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης θα παρουσιάσουμε -εκτός των άλλων- και μία πορεία διδασκαλίας του φαινομένου της σκιάς μέσα από τεχνικές θεάτρου. Συκεκριμένα, χρησιμοποιούμε το θέατρο της σιλουέτας και των αντικειμένων σε συνδυασμό με το θέατρο της επινόησης ώστε να επιτευχθεί η μάθηση με τρόπο βιωματικό και δημιουργικό. Για να μπορέσουν τα παιδιά προσχολικής ηλικίας να κατανοήσουν τα φυσικά φαινόμενα, θα πρέπει να κατανοήσουν τη σχέση τους με τον πραγματικό κόσμο και τον εαυτό τους. Η δραματική τέχνη δίνει τη δυνατότητα αυτή στα παιδιά, παρέχοντάς τους την ευκαιρία να πειραματιστούν, να ανακαλύψουν, να διερευνήσουν, να επεξεργαστούν και να κατανοήσουν τα φυσικά φαινόμενα μέσα από ένα βιωματικό και διασκεδαστικό τρόπο. Τα εργαλεία της θεατρικής τέχνης αντισταθμίζουν τη δυσκολία που έχουν τα παιδιά να εκφράσουν τα νοήματα με τη γλώσσα. Τα νήπια και προνήπια θα συμμετάσχουν σε δύο θεατρικές παραστάσεις στις οποίες θα χρησιμοποιήσουν το σώμα τους, θα παίξουν με το φως και τη σκιά, θα υποδύθουν ρόλους και θα εκφραστούν λεκτικά και σωματικά. Το θέατρο της επινόησης θα δώσει στα νήπια την ευκαιρία να κατανοήσουν το φαινόμενο της σκιάς μέσα σε ένα πλαίσιο συνεργασίας, γνωστικής, κοινωνικής και προσωπικής διερεύνησης. Οι έννοες θα γίνουν παιχνίδι και βίωμα και με τον τρόπο αυτό θα γεφυρώσουν θεωρία και πράξη. Προσπαθούμε λοιπόν, να καταρρίψουμε το μύθο της φυσικής ως κλειστής και δύσκολης επιστήμης για την προσχολική ηλικία και οδηγούμαστε κατά μία έννοια στον εκδημοκρατισμό των επιστημών μέσω της τέχνης
Είναι δύσκολο να μιλάς στα παιδιά για τον πόλεμο, αλλά σίγουρα δεν μπορείς να τους κρυφτείς ,όπως τραγουδά και ο Δ. Σαββόπουλος, έτσι και αλλιώς τα ξέρουν όλα.
Στο σχολείο μας αναγνωρίζοντας την ηλικία των παιδιών και τα αναπτυξιακά χαρακτηριστικά ενδιαφερθήκαμε για τη ζωή των παιδιών και τις συνήθειές τους στον πόλεμο του ΄40. Ασχοληθήκαμε με τα κόμικ και την σάτιρα της εποχής. Διαβάσαμε τον “Μικρό Ήρωα”. Γνωρίσαμε τον Γιώργο Θαλλάση, την Κατερίνα και τον Σπίθα και μάθαμε για τις περιπέτειες τους. Δημιουργήσαμε τα δικά μας κόμικ, με λέξεις και προτάσεις που θα έλεγαν τα παιδιά, ακούσαμε και αγαπήσαμε το τραγούδι του Λουκιανού Κηλαηδόνη “Μικρός ΄Ηρωας” .
Επίσης, μάθαμε για τις διατροφικές συνήθειες και κυρίως ελλείψεις σε φαγητό. Φτιάξαμε και γευτήκαμε το “Ψωμί της Κατοχής” ,την γνωστή Μπομπότα. Τα παιδιά έπιασαν το αλεύρι, μύρισαν το λάδι και το τυρί ζύμωσαν το ψωμί και έμαθαν τη συνταγή της Μπομπότας. Ακούσαμε το σατυρικό τραγούδι “Ο Δημητράκης” του Ανδρεάδη.
Με βιωματικό τρόπο προσεγγίσαμε την καθημερινότητα που βιώσαν τα παιδιά στην Κατοχή .Παράλληλα, έγιναν από τα ίδια τα παιδιά αναφορές στο σήμερα και στο γεγονός ότι και σήμερα υπάρχουν παιδιά που ζουν καθημερινά τον πόλεμο.
Ο ορισμός της ενεργού πολιτειότητας, σύμφωνα με την έρευνα του προγράμματος “Active Citizenship for Democracy” που έγινε από το European Commission’s Centre for Research on Lifelong Learning (CRELL) (Hoskins, 2006) είναι «η συμμετοχή στην κοινωνική ζωή, στην κοινότητα και/ή στην πολιτική ζωή⋅ χαρακτηρίζεται από αμοιβαίο σεβασμό και έλλειψη βίας και σύνδεση με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τη δημοκρατία».
Με αφορμή την επικαιρότητα και την συζήτηση γύρω από το θέμα των εκλογών, μυηθήκαμε στην διαδικασία και διεξήγαμε εκλογές προκειμένου να δώσουμε όνομα στην τάξη μας.
Αφού το σχολείο έγινε εκλογικό τμήμα
Να η ευκαιρία
Εκλογές
Είναι πολύ κομβικό για μένα να μιλάμε στα παιδιά για το τι συμβαίνει στο τώρα αλλά κυρίως να δίνουμε το ερέθισμα να αντιληφθούν βιωματικά τι είναι η δημοκρατία
Recent Comments